De missing link tussen weten en werkelijk veranderen.

In deze inspiratiemail wil ik een inzicht met je delen
dat mij de afgelopen jaren misschien wel het meest heeft gebracht op gezondheidsvlak.
Geen snelle tip.
Geen trucje.
Maar een fundamenteel inzicht dat bepaalt of kennis ook werkelijk iets verandert in je leven.

Waar heb ik het over?

Ik schrijf deze inspiratiemail al meer dan vijftien jaar.
Met inzichten en tips. Met nieuwe perspectieven op gezondheid en bewust leven.
En toch zie ik het regelmatig gebeuren.

Mensen lezen.
Knikkend.
Geïnspireerd.

En een paar weken later…
is alles weer zoals het was.

Niet omdat het te moeilijk is.
Niet omdat ze ongemotiveerd zijn.
Maar omdat bijna niemand ooit dit heeft geleerd.

Het echte probleem.

Stel je iemand voor, misschien herken je jezelf hierin.

Iemand die wéét wat gezond is.
Die boeken leest. Podcasts luistert. Trainingen volgt.
En tóch geen rust ervaart in hoofd en lichaam.

’s Avonds in bed:
een hoofd dat maar blijft doorgaan.

Overdag:
een lijf dat gespannen aanvoelt, zelfs in rust.

En elk nieuw inzicht voelt niet als hulp,
maar als nog iets dat je moet bijhouden.

Wat hier speelt, is geen gebrek aan kennis.
Het is een zenuwstelsel dat te lang “aan” heeft gestaan.

Waarom verandering zo lastig voelt.

Wanneer je zenuwstelsel onrustig is:

• landen nieuwe inzichten niet
• winnen oude patronen het van goede intenties
• voelt elke tip als extra druk

Rust werd het vertrekpunt.

Wat dat in de praktijk betekent.
De basis van mijn leven is niet productiviteit, kennis of discipline.
De basis is rust in mijn zenuwstelsel, zodat ik flexibel in het leven kan staan.
Ik heb namelijk ervaren dat gedrag niet verandert door weten wat goed is,
maar door de staat waarin je bent.

Een onrustig systeem kan geen nieuwe patronen vasthouden,
hoe goed je intenties ook zijn.

Daarom begint mijn dag niet met doen,
maar met ruimte creëren.

Twee keer per dag neem ik momenten van stilte.
Soms meditatie, soms reflectie, soms simpelweg aanwezig zijn.
Niet om iets te bereiken,
maar om de ruimte tussen mijn gedachten groter te maken.
In die ruimte ontstaat helderheid.

Daar voel ik wat spanning geeft, wat aandacht vraagt
en wat misschien al te lang wordt meegedragen.

Ik verbind me bewust met die emotionele onderstroom:
waar voel ik vreugde, waar dankbaarheid,
en waar mag iets worden losgelaten?
Door dat te doorleven in plaats van te negeren,
bewaak ik de rust in mijn zenuwstelsel.

Dat werkt door in mijn hormoonhuishouding, mijn immuunsysteem
en uiteindelijk in de keuzes die ik maak.

Rust in mijn zenuwstelsel is voor mij geen luxe.
Het is een ultieme daad van zelfliefde.
De bodem waarop alles rust.

Vanuit die basis volgen de praktische keuzes bijna vanzelf.

Elke dag een wandeling in de natuur,
niet als prestatie, maar om mijn systeem te reguleren.

Krachttraining 3-4 keer per week,
niet om mezelf op te jagen,
maar om mijn lichaam veerkrachtig te houden.

Op vaste tijden naar bed. (vaak tussen 22:00-22:30)

Niet te lang achter elkaar zitten.
Regelmatig bewegen om de doorstroming levend te houden.

Na zeven uur ’s avonds eet ik niet meer.
Overdag drie voedende maaltijden met voldoende eiwitten, vetten en groenten.
Niet omdat het “moet”, maar omdat mijn lichaam daar rustiger en helderder van wordt.

Wat hierin misschien het meest essentieel is:
ik bescherm mijn energie bewust.
Ik geef mijn aandacht niet zomaar weg
aan alles wat roept, trekt of drukt.

Hierbij laat ik me leiden door mijn kernwaarden.
Hoe meer mijn leven daarmee klopt,
hoe minder innerlijke frictie er ontstaat.

Congruentie geeft rust.
En rust geeft richting.

Misschien denk je nu:
waar haal je hier de tijd vandaan?

Laat me dit zeggen:
dit kost me geen tijd, het levert tijd op.

Vroeger leefde ik voortdurend achter de feiten aan.
Mijn hoofd was vol, mijn to-do’s bleven liggen,
en ik werd geleefd door de waan van de dag.

Nu is dat anders.
Niet omdat ik harder werk,
maar door zachter te leven.

Samenvatting
Richt je leven bewust in rondom je gezondheid, met innerlijke rust als fundament. Maak dit concreet door vaste, ondersteunende dagelijkse gewoonten op papier te zetten zoals: slaaptijden, momenten van beweging en geplande ontspanning en wijk daar zo min mogelijk van af. De structuur vraagt aanvankelijk gewenning, maar ontwikkelt zich tot een bron van rust en energie, waardoor andere aspecten van het leven merkbaar eenvoudiger verlopen.

Een vraag aan jou:
Wat zou er gebeuren
als je niet nóg harder probeert om het “goed te doen”…
maar eerst zorgt
dat je systeem tot rust komt?

Wat in jouw leven vraagt niet om optimalisatie,
maar om ontspanning?

Tot de volgende inspiratiemail!