Je leeft gezond, maar je voelt je leeg. Hoe kan dat?

Herken je het?

Je eet gezond. Je beweegt. Je gaat op tijd naar bed. Je probeert goed voor jezelf te zorgen. En toch… voel je je regelmatig gespannen, leeg of net onder het oppervlak overprikkeld?

Je leeft toch gezond? Waarom voelt het dan nog steeds alsof iets in jou achterblijft?

Het zou kunnen dat het niet ligt aan wat je doet,
maar aan wat je (onbewust) toelaat.

Misschien probeert je lichaam je iets te vertellen wat je hoofd nog niet helemaal begrijpt.

In dit artikel neem ik je mee naar de diepere laag van je energie.
Naar de onzichtbare krachten die je stemming, gezondheid en vitaliteit beïnvloeden.
En belangrijker nog: hoe je daar opnieuw contact mee kunt maken.

Wat je cellen écht voedt.

In elke cel van je lichaam zit energie. Een lading. En die lading bepaalt hoe jij je voelt.

Je zou het kunnen zien als de batterij van je leven. Hoe voller de batterij, hoe meer levenskracht, helderheid en rust je ervaart. Hoe leger hij raakt, hoe sneller je reageert vanuit onrust, overprikkeling of moeheid.

Voeding speelt hier zeker een rol in. Maar gezonde voeding doet pas écht iets wanneer je innerlijk systeem het kan ontvangen. Want zelfs een maaltijd vol antioxidanten, vol licht, vol kracht — zakt weg als jouw binnenwereld gespannen is.

Gezondheid is niet alleen voeding. Het is vooral een trillingsfrequentie.

Leven op hoge of lage trilling

Sommige mensen hebben het niet drukker, maar stralen wél meer rust uit. Ze lijken minder geraakt door het leven. Niet omdat ze ‘sterker’ zijn, maar omdat ze hun energieveld beter bewaken.

Ze leven van binnenuit.

Ze weten: als ik boosheid toelaat in mijn veld, draag ik het. Als ik angst toelaat zonder het te verwerken, word ik het. Ze zijn selectief in wat ze opnemen, op hun bord, in hun hoofd en in hun hart.

Andere mensen leven meer reactief. Ze absorberen onbewust, de sfeer in de ruimte, het nieuws, de blik van iemand anders of herkauwen nog op de nare opmerking van een collega een paar dagen geleden op het werk.

Ze verliezen energie zonder te begrijpen waardoor. En op den duur ontstaat dat gevoel van leegte. Deze leegte is niets anders dan het uit verbinding zijn met hun gevoelswereld omdat de aandacht te veel gevangen zit in hun hoofd.

Emotionele ballast als energetische ruis

En dan zijn er nog de oude stukken. De emoties die nooit helemaal gevoeld zijn. Het verdriet dat je hebt weggelachen. De boosheid die je hebt ingeslikt. De angst waar je je doorheen gewerkt hebt — maar nooit echt hebt aangekeken.

Deze lading leeft in je systeem. Als onbewuste spanning. Als een trilling die je niet bewust kiest, maar wel draagt.

Je kunt yoga doen, supplementen nemen, biologisch eten… maar als je jezelf van binnen afwijst of blijft leven vanuit een staat van oorlog, raakt je systeem uitgeput.

Waar het begon: je eerste jaren

Het zenuwstelsel van een baby is nog niet volgroeid. In die eerste maanden en jaren leer je reguleren via de ander. Als je ouders gestrest zijn, leer je stress. Als je ouders afwezig zijn, leer je jezelf verlaten. Niet omdat je dat wilt, maar omdat je geen andere optie had.

En dat systeem groeit mee. Tot je volwassen bent en merkt dat je energie weglekt, zelfs als je alles ‘goed’ doet.

Het goede nieuws? Wat ooit geprogrammeerd is, kun je herschrijven. Niet door te forceren, maar door te voelen.

Innerlijk leiderschap is energetisch leiderschap

Je hoeft niet harder te worden. Je hoeft niet beter je best te doen.
Je hoeft alleen bewuster te worden van wat jij toelaat. Wat je voedt. En wat je langzaam leeg laat lopen.

Soms vergeten we het, maar je energie liegt nooit.

Als je lichaam gespannen voelt, als je gedachten razen of je emoties botsen met je rust — dan is dat geen zwakte, maar een signaal. Een zachte uitnodiging om terug te keren. Naar je kern. Naar je trilling. Naar jezelf.

Opeens had ik een angststoornis…

Er was een tijd in mijn leven waarin angst mijn vaste metgezel was. Een beklemmende, onbegrepen aanwezigheid die ik het liefst wilde wegduwen. De psycholoog gaf het een naam: angststoornis. Alsof het een etiket was dat op mijn voorhoofd werd geplakt.

En ik weet nog hoe dat woord voelde. Zwaar. Koud. Alsof iemand mijn kracht samenvatte in een beperking. Alsof mijn lichaam niet meer mijn eigen was, maar nu het domein van iets dat ‘fout’ was gegaan. Begreep de psycholoog dan niet hoe krachtig woorden zijn? Dat wat je gelooft, door je cellen begint te stromen, als trilling, als waarheid, als lot?

Jarenlang zocht ik naar antwoorden. Boek na boek, methode na methode. Tot op een dag… het stil werd.

En in die stilte gebeurde het.

Ik begreep dat angst er nooit was om mij te breken. Angst was er om mij terug te brengen. Naar de delen in mij die ik ooit heb moeten achterlaten. Naar het kind in mij dat voelde, maar zich niet veilig genoeg wist om te blijven voelen.

Vanaf dat moment begon ik iets nieuws te doen.
Ik begon haar, de angst — te verwelkomen.
“Ah… daar ben je weer,” fluisterde ik. “Dankjewel dat je me eraan herinnert om terug te keren. Om te voelen. Om thuis te komen in mij.”

En alsof ze wist dat haar werk erop zat… begon ze zachter te worden.
Tot ze op een dag gewoon niet meer nodig was.

Beste lezer,

Je hoeft jezelf niet te fixen. Je hoeft alleen weer te voelen waar je wellicht gestopt bent met jezelf zijn.

Voel je dat je afdwaalt? Sluit je ogen en stel jezelf één simpele vraag: “Wat leeft er nu echt in mij?” Geen oordeel, geen analyse. Alleen opmerken en ademen en voelen.

Wees je bewust van wat je opneemt: de woorden die je toelaat, de mensen om je heen, de gedachten die je gelooft. Want elke keuze is voeding, voor je lichaam, je brein en je frequentie.

Maak ruimte in je dag om te zakken in je lijf. Niet in je hoofd blijven hangen, maar voelen: Waar zit mijn adem? Waar zit mijn spanning?

En misschien wel het belangrijkste: wees zacht voor jezelf. Echt zacht. Niet als excuus, maar als een daad van moedige aanwezigheid. Wat je nodig had als kind, mag je jezelf nu geven.

Want pas als je jezelf leert dragen, hoef je het niet langer van de wereld te verwachten.

En dan, ergens onderweg, gebeurt het. Je merkt dat je minder snel reageert, vaker glimlacht zonder reden, en rust voelt, gewoon, omdat je verbonden bent.

Zoals de wijze Nicolai Tesla ooit zei: ‘Als je het universum wilt begrijpen, denk dan aan energie, frequentie en trilling.’

Hoe hoger jouw trilling, hoe helderder je het wonder van het leven kunt ervaren.

Ik wens je een leven waarin je nog meer leeft vanuit je hoogste trilling , zodat je niet alleen het wonder van het leven begrijpt, maar het in elke cel voelt.

Hartelijk groet,

Ir. ing. Mohammed Boulahrir
Orthomoleculair therapeut & Klinisch psycho neuro-immunoloog
www.poweracademy.nl

PS: De afgelopen weken zijn er veel nieuwe mensen bijgekomen op deze wekelijkse inspiratiemail — welkom! Als dit resoneert en je voelt dat je hier meer over wilt ontdekken, dan is mijn boek misschien precies wat je zoekt. Het is geschreven met dezelfde intentie: je helpen thuiskomen in jezelf. Klik hier als je meer wilt weten over het boek. En volg je me al langer? Heb je het boek al? Misschien is het tijd om het nog eens open te slaan.🙏

Heb je nog op- en of aanmerkingen? Of wil je iets kwijt n.a.v. dit artikel? Laat gerust je reactie achter in het veldje hieronder. Ik lees alles.